Altı

|
'evrende küçük kozmik bir sivilce olmak' ile ilgili tüm robbinsvari kabbullenmişliğime rağmen, farkındalık ve tanıklık ederek yaşama ile ilgili tüm oshovari hafifliğime rağmen, rüzgarda uçuşan bahar çiçeği yapraklarının ağaçtan uzaklaşmasını gördüğümde heyecanlanan pembe bir romantik olmama rağmen, kesinlikle 'adamım' dediğim adamın kadını olmanın güveniyle dimdik dururken, geçmişi sikip atmış, geleceğe nanik yaparken; her şey iyiyken, her şey ama her şey çok çok güzelken,

o kadın bana bok gibi davrandığında nasıl her yer simsiyah olabiliyor hala? her şey tatsız tuzsuz bir ulumaya, uğursuz bir iç geçirmeye dönüşebiliyor ve ben böyle düşebiliyorum?

2 yorum:

kozmik pezevenk dedi ki...

en ufak bir umutsuzluk umudun önünü tıkayabiliyorsa o umuttan hayır gelir mi? evrendeki yerini kabullen ama insan olduğunu da unutma :)

delotha dedi ki...

kendini kandırdığını fark ettiğinde pis, vıcık vıcık bi hayal kırıklığı gelip yapışıveriyor kozmik pezevenk. doğru dedin. hayırlı umut edinmeli.

Yorum Gönder